Niet om op te scheppen, maar deze week heb ik de titel:
‘Stomste Mama Van De Wereld’ binnengesleept..

Wat ik gedaan heb?
Gewoon..opvoeden.
Want ik ben hun moeder – niet hun vriendin – en dat vinden ze niet altijd even leuk.

Wat allemaal ‘stomste mama’ aan mij is

Ik ben zo gemeen, ik dwing ze om een warme maillot onder hun zomerse ‘Frozen’ jurk aan te trekken. Of een winterjas. En op sommige dagen moeten ze zelfs van mij een schone onderbroek aan, tssss.

Deze week was ik erg druk met het restaurant, dus bleef er weinig tijd over om met ze te spelen.
Hierdoor moesten ze zichzelf vermaken. Het ging zó ver, dat ze zelfs hun eigen fantasie ontdekten, tssss.

Ze moeten van mij alle opgeschepte groenten opeten. Alles hè! Kun je je een grotere tragedie voorstellen dat een hongerig kind dat een heel bord met de schijf van vijf leeg eet? Tssss.

Als ze tegen mij of een ander beginnen te schreeuwen dan wijs ik ze op hun gedrag, en vraag ze om een verontschuldiging. En soms, héél soms, negeer ik die negatieve-aandacht-vragende-kinderen gewoon..tssss.

Ik ben niet ‘cool’

Mijn verwachtingen over het moederschap waren vroeger wel anders.
Als oudere zus (mijn broertje is een nakomertje) werd ik gezien als ‘cool’ en ‘die stoere hardrockster’.
Maar wanneer je daadwerkelijk verantwoordelijk bent voor de opvoeding  – en het jouw taak is om ervoor te zorgen dat er niet nóg een paar verwende, zelfingenomen, luie meiden in deze wereld komen – dan ben je vaak niet ‘cool’, maar behoorlijk ‘stom’.

In mijn hoofd zeggen de vriendjes van mijn kinderen het volgende tegen ze:

Wauw! Jouw moeder is de ‘coolest’! Ik kan niet geloven dat ze de hele songtekst kent van “Fight for your right to party” van The Beasty Boys.. Jij hebt echt geluk met zo’n moeder.”

Zoiets..

Maar nee, ik krijg de titel: ‘stomste mama van de wereld’
En ik heb zo’n vermoeden dat ik een plank in huis kan gaan leegmaken voor alle titels die ik nog ga binnenharken.
Zo heb ik uitzicht op ‘strengste mama van de wereld’ en ik schat mijn kansen ook hoog in voor: ‘gemeenste mama van de wereld’.

Ik ben niet hun vriendin

Gelukkig lig ik van al deze titels niet wakker ’s nachts.
Natuurlijk wil ik een goede band met mijn kinderen. En natuurlijk ben ik ook wel eens de ‘vanavond eten we voor de t.v. nachos als avondeten, want ik heb geen zin om te koken’ mama.
Maar ik ben niet hun vriendin.
Het is voor mij veel belangrijker dat ze hun moeder respecteren.
Hopelijk leidt dat straks tot een drietal empathische, sociale, beleefde, aardige én gelukkige volwassen vrouwen.

Als dit betekent dat ik soms stom, streng of gemeen moet zijn. Dan is dat maar zo.
Dat is blijkbaar nodig om een goede ouder te zijn. En daar ben ik ‘cool’ mee, ’totally cool’..

Gr Lonneke