Sommige taken van het ouderschap gaan me vrij gemakkelijk af.
Ik kan ze bijvoorbeeld supersnel aan het lachen maken (en aan het huilen, maar dat terzijde..).
Toch blijft er één horde die ik maar niet kan nemen zonder gigantisch op mijn bek te gaan.
Ik stel u voor aan mijn Achilles: kinderbedtijd.
Kinderbedtijd
Kinderbedtijd is niet voor watjes, je moet sterk en standvastig zijn.
Onder geen beding mag je enige vorm van kwetsbaarheid laten zien. Kinderen ruiken je zwakte vanuit hun bedjes..
Je ogen moeten dwingend kunnen kijken en je keel moet soepel zijn, zodat je aan het einde nog even goed kunt schreeuwen.
Overdreven? Absoluut niet.
Want tijdens kinderbedtijd gaan mijn drie meisjes door deze 5 waanzinnige fasen heen:
Fase 1: Wild worden
Dit begint meestal 1 uur vóórdat ze naar bed moeten. De meiden krijgen ineens enorm veel energie.
Ze zingen, schreeuwen en lachen als een waanzinnige naar elkaar.
Én ze stoeien, er is altijd héél veel stoeien.
Meestal kijk ik er met een zwak glimlachje naar, terwijl ik de herrie van me af probeer te laten glijden. Ze hebben lol samen toch? Wat is daar nu mis mee?
Nou.. het eindigt altijd met één of twee gewonden en drie kinderen die enorm pissig op elkaar zijn.
Fase 2: Irritatie
Vervolgens komt irritatie. De meiden kunnen ineens helemáál niets meer van elkaar hebben.
Ze klagen en zeuren over de kleinste dingen: “Nooouuuu, je mag mij niet met je been aanraken!” “Stop hou op!”
Vervolgens komen ze met iets enorm onbenulligs, zoals: “Zij ademt mijn lucht in..!” of “Haar koekje heeft meer stukjes chocolade dan mijn koekje”.
Waarna ze gaan mokken omdat ik de ander weiger te straffen.
Fase 3: Ontkenning
Inmiddels weten ze goed dat hun bedtijd eraan komt, dus negeren ze me en doen ze net alsof het niet gebeurd.
Mijn constante aansporingen om: tanden te poetsen, pyjama aandoen, boekje uitkiezen om te lezen; alles wordt compleet genegeerd.
Hierdoor wil ik héél graag uit mijn vel schieten (lees ‘waarom mama wijn drinkt’) maar wonder boven wonder het lukt me meestal om kalm te blijven.
Uiteindelijk wordt mama een schaapsherder die haar schaapjes met een ferme duw naar boven drijft.
Fase 4: Tegenwerking
Eenmaal boven beseffen ze dat ze verloren hebben. Bedtijd is niet meer tegen te houden, dus gaan ze me actief tegenwerken. Ze beweren dat hun tandenborstel kwijt is (die vind je later terug in een toiletpot) of ze weten niet meer waar de schone onderbroeken liggen.
Dus kleed ik ze uiteindelijk zelf maar aan om er een beetje vaart in te houden (en niet helemaal gek te worden).
Deze fase is een goede stemoefening. Want vóór ik er erg in heb kan ik alleen nog maar op héle harde toon praten.
Fase 5: Uitstellen
Eindelijk! Ze liggen in hun bedjes. Maar dan..
“Nog één verhaaltje voorlezen mama, aww pleeaassee?”
En nog even plassen (x3), nog even een glaasje water drinken, nog even alle knuffels een kusje geven, nog even een zakboekje nodig, nog even.., nog even.., nog even….Grrrrrrrr.
Wanneer je beneden klaar bent met opruimen en tot de ontdekking komt dat ze alledrie naar dromenland zijn gegaan, dan komt het eruit.
Wat je al die tijd binnen hebt moeten houden.
Die enorme schreeuw…maar dan van blijdschap. “YES!!”
Gr. Lonneke
Volg me op mijn Engelse Instagram voor nog meer mama quotes.
