Zwanger op je 17de

Ruim een half uur heb ik zitten staren naar dat schermpje.
Met mijn blik op oneindig en gedeeltelijk ‘in shock’ om wat er voor mijn ogen was ontstaan: een roze kruisje.
Een kruisje dat het leven van mij en mijn man totaal op zijn kop zou zetten.
Waren we hier wel klaar voor? Waren we niet veel te jong, onervaren en onvolwassen voor een kind?
Ik weet nog precies hoe verbaasd, verward, onzeker en bang ik me voelde op de dag dat we ontdekten dat ik zwanger was.
En ik was toen 30 jaar oud.

Als ik me zo voelde als (min of meer) volwassene, wat moet er dan door het hoofd van mijn moeder zijn gegaan toen ze als 17-jarige zwanger raakte van haar vriendje?
Ze was nog maar net gestart met haar verpleegster-opleiding. Haar wereld bestond vooral uit; stiekem op stap gaan, vriendinnen en muziek.

Binnen een half jaar veranderde het leven van mijn moeder van een onbezorgde jongere in een getrouwde tienermoeder en huisvrouw.
Want zelfs na de beruchte ‘flower power’ periode volgde er in Brabant nog altijd een huwelijk bij een ongeplande zwangerschap.
Dat trouwen vond ze helemaal niet erg (hoewel de witte jurk natuurlijk vervangen werd door velours blauw) en samen met haar grote liefde wonen was voor haar juist een droom die uitkwam.
Maar hoe zou ze de verantwoordelijkheid en zorg voor een baby hebben ervaren? Om als enige van haar vriendinnen aan huis gebonden te zijn?
Wat zou ze gedacht hebben tijdens het songfestival van 1974 bij het winnende ABBA liedje ‘Waterloo’ terwijl ze naar haar 3 maanden oude baby keek?

Tienermoeder en omgeving

Ik ken mijn moeder inmiddels 40 jaar en ik weet vrij zeker dat ze op slag verliefd werd op mijn oudere zus.
Ze kon uren naar haar slapende of spelende baby kijken en heeft zich altijd bevoorrecht gevoeld over de wending die haar leven nam. Ze had een goed huwelijk en een heerlijke baby, ze was gelukkig.
Het was haar omgeving die haar enorm dwars zat.

Waarom moest zij als enige moeder in haar familie zo vaak bij het consultatiebureau langs komen?
Waarom werd elke blauwe plek op de baby grondig onderzocht en waarom moest zij al haar beslissingen als tienermoeder verdedigen?
In de tijd van de drie R-en (Rust, Reinheid en Regelmaat) wilde mijn moeder haar baby voeden op vraag en niet op rooster.
Ze had al snel door dat ze dit geheim moest houden voor de wijkverpleegkundige.
Om niet bedolven te worden onder ellende lange preken, bergen folders óf zelfs verrast te worden met een onverwacht (controle) bezoek.

Ze moest ook vechten bij mijn geboorte in 1975. Toen ze ronduit weigerde om mij flesvoeding te geven.
Het is nu moeilijk om voor te stellen, maar in dat jaar was borstvoeding uit de mode en gaf 90% de fles. Ze werd dan ook beschouwd als een tegendraadse tiener en niet als een moeder die het beste voor haar kind wilde.

Het lijkt me ook best vermoeiend om elke keer weer duidelijk te maken dat je uit liefde getrouwd bent. En dat de moederrol je gelukkig maakt.
Om telkens weer te verklaren dat je blij bent met je leven en je niet belemmerd voelt door je baby, maar juist gezegend.
En om in te slikken dat het anderen geen ene moer aangaat hoe jij je kind wil opvoeden.

Bewondering

Haar moeder instincten zijn altijd feilloos geweest. Hoe jong en onervaren ze ook was.
Misschien juist wel daarom.
Ze wist vaak precies wat wij nodig hadden, ook op latere leeftijd.
En ze plaatste ons altijd, maar dan ook altijd, vóór zichzelf.
Daar kan ik eerlijk gezegd als ‘oudere’ moeder nog iets van leren.

Ik heb dan ook enorm veel bewondering voor haar. Voor haar kracht en haar doorzettingsvermogen.
Want inmiddels heeft ze niet alleen die opleiding afgemaakt (ze werkt nu als verzorgster), maar is ze ook een geweldige betrokken, jonge oma van vijf kleinkinderen.
Ze is mijn rolmodel, mijn vertrouweling, mijn raadgeefster én mijn vriendin.
Ik heb enorm veel geluk gehad met het gezin waarin in ben opgegroeid.
En ben dan ook héél trots op mijn 17-jarige tienermoeder.

Gr Lonneke