“Is je oudste dochter ook 10?, ze kan makkelijk doorgaan voor een 14-jarige!”
Ik volg haar blik naar onze beide dochters, die ook met elkaar staan te kletsen. Het is meteen duidelijk wat deze mede-moeder zo verbaasd heeft.
Mijn tiener is niet alleen een kop groter dan haar tiener, ze heeft ook al ronde vormen met duidelijke heupen en is aardig op weg naar een volle cup A.
Het contrast met haar tiener kan niet groter zijn.
Ze heeft gelijk. Mijn dochter is een 10-jarige in het lichaam van een puber.
Nog niet klaar voor dit lichaam
Dertig jaar geleden was ik net zo. Als 12-jarig meisje was ik al vrijwel geheel getransformeerd naar een jongvolwassen vrouw. Met bijbehorende heupen, borsten en uiteraard die oh zo pijnlijke maandelijkse menstruaties.
Ik liep 5 jaar vóór op de rest, op al mijn vriendinnen. Ik was groter, voller, en ‘rijper’ dan alle andere meisjes. Waardoor ik me aan mijn lichaam begon te irriteren.
Ik wilde naar een normaal formaat krimpen en deed er alles aan om heupen en borsten te verbergen.
Ondanks mijn slechte zelfbeeld, nam mijn moeder me vaak mee naar de stad voor heerlijke, lange shop sessie. Waar ik altijd op zoek was dat magische kledingstuk; die ene trui, badpak of spijkerbroek wat mij er net zo uit zou laten zien als de rest.
Wanneer ik met iets nieuws uit een pashokje kwam en aan mijn moeder showde, verzekerde ze me hoe mooi ik was en hoe dankbaar ik moest zijn met zo’n prachtig lichaam.
Ik lachte dan naar haar, terwijl ik dacht: ‘Nee, ik moet dunner zijn, atletischer, kleiner….’ Er zat een lange lijst met eisen in mijn hoofd waar ik niet aan voldeed. Ik zag niet wat mijn moeder zag, niet eens een klein beetje.
Aan de andere kant van het pashokje
Vanmiddag, dertig jaar later, sta ik aan de andere kant van het pashokje.
Ik kijk toe hoe mijn prachtige oudste dochter met hippe kledingstukken hoopvol naar buiten komt en in de spiegel kijkt. Vaak zie ik teleurstelling naar ons terugkijken. Ze zit helaas qua kledingmaat vaak tussen de kinderafdeling en vrouwenkleding in. Natuurlijk verzeker ik haar dat ze er goed uitziet. Dat haar kont mooi uitkomt in die broek. Ik hoor mezelf alle positieve opmerkingen maken die mijn moeder vroeger ook vol trots tegen mij zei.
Ik merk dat mijn goedbedoelde enthousiasme haar ene oor in gaat en het andere weer uit. En ik snap het.
Geen enkel compliment zou mij vroeger een beter zelfbeeld hebben gegeven. Niet van mijn vriendinnen, niet van mijn zus en niet van mijn moeder.
Het is moeilijk voor haar om zich prettig te voelen in een lichaam waar ze nog niet klaar voor is.
Het is moeilijk voor mij om deze prachtige jonge vrouw ervan te overtuigen dat ze perfect is, precies zoals ze is.
Gr Lonneke
Volg me ook op Instagram
