PARADOX: zelfstandig naamwoord (m.)
Een paradox is een ogenschijnlijk tegenstrijdige situatie, die lijkt in te gaan tegen ons gevoel voor logica, onze verwachting of onze intuïtie.
Het is een maandagavond in april. De Jheronimus Bosch tentoonstelling in het museum van onze stad loopt nu 6 weken en daardoor is het druk in ons restaurant. Héél druk. Wat natuurlijk geweldig is. Een wens die uitkomt.
Maar ook…ik ben kapot. Helemaal op.
Mijn man en ik hebben als een gek gewerkt de afgelopen maand. Letterlijk van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Soms zeven dagen, maar altijd minimaal 60 uur per week.
Ik heb mijn kinderen hierdoor ook een recordaantal uren niet gezien.
Dit is mijn eerste vrije dag in twee weken en ik wil ze zó graag de aandacht geven die ze hebben moeten missen.
Maar…ik ben kapot. Helemaal op.
De kinderen zijn door het dolle heen. De tweeling staat samen onder de douche waar ze het ‘hoe ver kan jij water spugen’ spelletje spelen. Ze zijn enorm moe na onze leuke middag in de speeltuin, maar dat betekent uiteraard niet dat ze zich moe gedragen. Helemaal niet, ze gedragen zich als voetbal hooligans.
Ze duwen, gooien, vechten en overschreeuwen elkaar om mama’s aandacht.
En mijn oudste heeft al ruim twee uur haar mond niet dichtgehouden. Ze vertelt me al haar belevenissen van de afgelopen week, iets waar ze eerder nog geen kans voor kreeg.
Het is me duidelijk dat de kinderen een volle week van mijn aandacht allemaal tegelijk in één dag opeisen.
Maar…ik ben kapot. Helemaal op.
Ik verlang naar het moment dat ze in hun bed liggen te slapen, zodat ik even bij kan komen.
Maar tegelijkertijd wens ik dat ik ze nog even bij me kan houden, omdat we waarschijnlijk ook de komende week weinig tijd samen zullen hebben.
Ik wens ze bij me vandaan, maar eigenlijk wil ik ze niet (weer) missen.
Ik ben helemaal klaar met deze dag, maar tegelijkertijd wil ik niet dat hij eindigt.
Ik wil dat ze hun mond dichthouden, maar toch wil ik alles horen wat ze hebben meegemaakt.
Ik zou niets liever willen dan slapen en uitrusten, maar verlang toch naar meer tijd samen met de kinderen.
Deze tegenstrijdige gevoelens zorgen er vandaag voor dat ik me uitgeput voel.
Dit noem ik dan ook mijn mama paradox; de behoefte aan meer tijd voor mezelf, terwijl ik tegelijkertijd geen tijd met mijn kinderen wil missen.
Ik besluit dat er maar één oplossing is: binnen 10 minuten hebben we alle vier onze pyjama aan en liggen we gezelligs met zijn allen in het grote bed.
Ik pak mijn telefoon en app: “Sorry schat, je slaapt op de bank vannacht”.
Mijn dochter snaait de telefoon uit mijn handen en maakt de volgende foto van ons samen.
En het ik vind het een geweldige foto.
Hier zie je het ware gezicht van moederschap.
Want als ik naar het gezicht van deze moeder kijk, dan zie ik dat ze uitgeput is na een drukke dag van zorgen voor kinderen. Kapot…helemaal op.
Maar ik zie ook dat ze tegelijkertijd intens gelukkig is.
Gr Lonneke
