Één voor allen en allen voor één – Alexandre Dumas ‘De Drie Musketiers’
“Je bent een stoute en gemene mama!”.
Mijn 6-jarige dochter doet haar best om een ‘hoorbaar voor de buren’ geluidsvolume te bereiken.
Ik reageer geïrriteerd, want ik ben met het avondeten bezig en stuur haar achteloos naar boven om even af te koelen. Stampvoetend en met deuren smijtend rent ze naar de slaapkamer die ze met haar twee zussen deelt.
‘Moest je nou zo fel reageren?’ bijt mijn 10-jarige me toe, terwijl ze naar boven loopt om haar zusje te ’troosten’, mij onderweg boze blikken toewerpend.
Theatraal zucht ik en haal ik mijn schouders op.
Maar stiekem vind ik het geweldig.
Voor elkaar opkomen
Het is natuurlijk heerlijk dat ze voor elkaar opkomen.
Ik vind het een blijk van zusterliefde wanneer ze boos op me worden nadat ik de verkeerde zus op haar donder geef omdat ik een situatie weer eens verkeerd heb ingeschat.
En dat ze elkaar troosten wanneer ik uit mijn slof schiet.
Zelfs wanneer ik er één betrap op stiekem iets lekkers brengen naar de zus die als straf eigenlijk niets lekkers mocht.
De meiden helpen elkaar, versterken elkaar en zorgen voor elkaar.
Één voor allen en allen voor één.
Het mooiste vind ik nog dat ik ze dit nooit heb geleerd. Er is hun niet uitgelegd hoe belangrijk een band tussen zussen (of broers) is. Hoe fijn het is om iemand te hebben die onvoorwaardelijk aan jou kant staat. Daar zijn ze zelf achtergekomen, door het gewoon te doen.
De drie musketiers
Natuurlijk zijn er ook momenten waarop hun ‘drie tegen één’ front niet altijd even fijn is. Vooral voor andere kinderen die na bonje te hebben met 1 kind, vervolgens 3 kinderen tegenover zich zien staan.
Maar zo is het nu eenmaal bij ze gegroeid, kom je aan één dan kom je aan allen. En ik zou het niet anders willen.
Want als het leven loopt zoals het van nature is bedoeld, dan zullen hun vader en ik er op een dag niet meer zijn om ze te helpen, versterken of verzorgen.
Maar zolang ze elkaar hebben, onze drie musketiers, staan ze er nooit alleen voor.
Gr Lonneke
