Ze voelt zich een dom kind

Huilend stormt ze via de achterdeur ons huis binnen, de deur slaat hard achter haar dicht.
"Ik mag geen politieagent zijn, ik moet boef zijn!!" brult ze terwijl ze haar hoofd op mijn schouder legt.
Ik aai over haar haren en vertel haar dat ze eerst even rustig moet worden.
Dan kijkt ze me met betraande ogen aan en ik zie tot mijn schrik dat ze deze keer 'echt' zijn. Dit zijn echte waterlanders, er is echte pijn.
Haar volgende woorden snijden als een mes door mijn hart:
"Ik moet boef zijn, omdat ik niet slim genoeg ben voor politieagent. Ik ben blijven zitten, nu ben ik een dom kind!"

Het kost me moeite om mijn opkomende kwaadheid te onderdrukken. Daar help ik haar op dit moment niet mee. Maar, GVDDDDD wat kunnen kinderen toch gemene dingen zeggen tegen elkaar!

Een dikkere huid

Nadat ze gekalmeerd en rustig naast me op de bank zit met een glas warme chocomelk (inclusief marshmellows) probeer ik van haar zelfvertrouwen te redden wat er te redden valt.
Zo leg ik haar uit dat wanneer andere kinderen gemene dingen zeggen tegen haar, dat veel meer zegt over deze kinderen dan over haarzelf. Dan weet ze meteen of dat kind een échte vriend is. Bovendien, niemand wil bevriend zijn met iemand die gemene dingen over anderen zegt toch?

Ik probeer haar te leren om gemene opmerkingen niet persoonlijk te nemen.
Om haar huid dikker te maken.
En ik ben pissing, want ze is nog maar een jong kind.

Achteraf gezien

Mijn beide 7-jarige tweeling dochters hebben vorig jaar een zwaar schooljaar gehad. De druk van groep 3 werd al snel teveel voor ze. Hun strenge juf was misschien wel fijn voor andere kinderen, maar mijn meiden klapten hierdoor potdicht.
Omdat (faal)angst bij hen ging overheersen, werd er maar weinig lesstof onthouden.
Ik heb maanden thuis en op school extra met ze geoefend. Uuuuren samen gelezen, gerekend en 'leer' spelletjes gedaan. Toch bleven ze 'spellend' lezen, ze liepen ver achter op de rest.
Mede daardoor werd in overleg met school besloten om ze te laten zitten in groep 3.

Achteraf gezien had ik eerder moeten ingrijpen.
Achteraf gezien had ik moeten beseffen hoe ongelukkig ze waren in de klas met die lerares.
Achteraf gezien had ik meer vertrouwen moeten hebben in mijn eigen kinderen.

Geen dom kind

Inmiddels zitten ze alweer een aantal weken in hun 'nieuwe' groep 3. En ik moet zeggen; wat een verschil! De huidige juf stimuleert ze, luistert naar ze, past haar manier van uitleg op ze aan.
Ze is aardig, maar waar nodig streng. Ze straalt liefde uit voor haar vak en creeërt daardoor een zeer prettige sfeer in de klas. Iets waar mijn meiden ontvankelijk voor blijken te zijn.
Beide dochters zijn enorm opgebloeid. Ze gaan met reuze stappen vooruit.
Bijna al hun lesstof is op dit moment al eind groep 3 niveau. Het is echt verbazingwekkend hoe snel nieuwe informatie in deze veilige omgeving door hen opgenomen wordt.
Ze zijn van twee gesloten oesters naar twee sponzen gegaan die het lesmateriaal nieuwsgierig opzuigen.
Dus nee. We hebben geen minuut spijt van ons besluit om ze te laten doubleren.

Slimme kinderen?

Toch is er één gevolg van het zitten blijven waar mijn dochters nogal last van hebben.
Iets wat ik totaal niet heb zien aankomen is hoe andere kinderen en met name oud klasgenoten ze nu behandelen.
Want blijkbaar verkeren deze in de veronderstelling dat ze beter zijn dan mijn dochters.
Omdat zij niet zijn blijven zitten, zijn zij slimmer.
Weet je wat? Misschien waren deze oud-klasgenoten vorig jaar wel slimmer. Maar door mijn kinderen ‘een dom kind’ te noemen enkel en alleen omdat ze groep 3 overdoen, zijn ze ook onnadenkend en kortzichtig!

Gelukkig maken mijn meiden steeds vaker speelafspraken met hun nieuwe groep 3 klasgenoten.
Deze kinderen kijken tegen ze op. Mijn meiden zijn immers ouder, groter en kunnen vrijwel alles al wat zij nog enorm overweldigend vinden.
De nieuwe klasgenoten geven hen niet het gevoel dat ze dom zijn, maar juist slim.
Weet je wat? Dat zijn ze ook! In ieder geval slim genoeg om hun gemene, oude klasgenootjes in te ruilen voor leuke, nieuwe klasgenootjes.

Want uiteindelijk wil niemand bevriend zijn met iemand die gemene dingen zegt, toch?

Gr Lonneke

Volg me ook op Instagram en Facebook